راستش از محلهاي در غرب تهران شروع شد؛ شهرآرا. مهرماه سال ???? بودکه عادل به دنيا آمد؛
در خانوادهاي که پدرش مهندس برق بود و يک خواهر و يک برادر داشت.فضاي خانه مسلما فضاي فوتبالي نبود و او به دليل علاقهاش به فوتبال،بچه سر به راه خانه محسوب نميشد. دبستان را در مدرسه ذوقي،راهنمايي را در مدرسه طالقاني و دبيرستان را… البرز. بچهدرسخواني بود؛ آنقدر درسخوان که با معدل بالاي ?? ديپلمگرفت اما فوتبال هيچوقت از سرش نيفتاد. شايد به همين خاطرهم بود که پدر با او کاري نداشت. بعد هم در دانشگاه صنعتيشريف در رشته مهندسي صنايع قبول شد و تا پايان فوق ليسانس ادامهداد……

اغلب کارهاي ترجمهاي را خودش انجام ميدهد. زبانش آنقدر خوب بود که دردورهاي در دانشگاه تدريس ميکرد و البته در کلاسهاي زبان. باورتانميشود عادل فردوسيپور معلم زبانتان باشد؟ اما اگر دوستداشته باشيد بدانيد کلاسهاي زبان عادل چگونه ميگذرد،يک نفر برايتان زحمتش را کشيده: “تا حالا سر کلاسهاي عادلفردوسيپور رفتيد يا نه؟ خوب اگر نرفتيد، هيچ اشکالينداره و چيز خاصي رو از دست نداديد؛ به جز يک سري اطلاعاتفوتبالي.”
از اول جلسه که پسرا ميپرسن استاد از فوتبال چه خبر وهمين سوال کافيه که عادلخان شروع کنه به سخنراني و يک مدت مديديپشت سر اين بازيکن و اون تيم و اينا بگه و اطلاعات رو کنه.خلاصه بعد از همه اين حوادث، جناب عادلخان شروع ميکنن بهانگليسيصحبتکردن و درسدادن که خب صد البته طرز حرف زدنش اصلا بهانگليسي حرف زدن نميخوره ولي جدا از اينها، آدم ذاتا مهربونيه؛مثلا بعد از کلاس با دقت ميشينه به همه سوالا جواب ميده…».
خودش هم در مورد کلاسهاي زبانش ميگويد: «بالطبع حرفهايي پيشميياد ولي اصولا از يک ساعت و نيم زمان کلاس فقط ده تا پانزدهدقيقه!».
سال سوم دانشگاه تصميم گرفت به علاقهمندياش يعني کار خبريبيشتر بپردازد. به دفتر روزنامه ابرار ورزشي رفت: «من علاقه دارمکار کنم؛ مطلب بنويسم». اردشير لارودي سردبير آنوقت ابرار ورزشي از اودر مورد حيطه کارياش پرسيد: «ترجمه»! يک متن داد دستش و خداحافظيکرد؛ «فردا صبح اول وقت رفتم دفتر روزنامه. کارم رو تحويل دادم و بعداز چند روز کارم رو شروع کردم».
سال ???? بود. او کارش را شروع کرد. اما بيشک بزرگترينعلاقهمندياش حضــــــــور در صداوسيما بود. او به قول خودش «n»دفعهتست داد و در نهايت قبول شد؛ «اوايل هم مثبت بود اما ميگفتن صداتجوونه؛ پخته نيست. آخرين باري که تست دادم، اواخر سال???? بود».او در تست قبول شد و کار روزنامه را رها کرد و رفت. رفت کهرفت…گرچه که الان هنوز هم هر از گاهي کار مطبوعاتي راانجام مي دهد…همانطور که بازديدکنندگان پارس فوتبال هرچند وقت يک بار مطالب جادويي او را روي خروجي اولينپايگاه تخصصي فوتبال ايران مي خوانند.
رفت؛ هيچوقت پشت سرش رو هم نگاه نکرد. يکي از دوستانشدر روزنامه ابرار ورزشي، هنوز هم نااميد نشده و هرازچندگاهيبا شماره همراه او تماس ميگيرد.
اتفاق جديدي نميافتد، منتهي او ديگر تلفنهاي روزنامه ابرار راجواب نميدهد. کسي نميداند چه بين او و روزنامهاي که فعاليتش رادر آن آغاز کرد گذشت اما او حالا ديگر جواب نميدهد.
عادل فردوسيپور اما هيچوقت نميتواند «??» را دوست نداشتهباشد؛ برنامهاي که از ذهن او متولد شد و تا آنجا پيش رفت که کمترعلاقهمندي در فوتبال وجود دارد که ترجيح دهد دوشنبه شب را در خوابباشد تا جلوي صفحه تلويزيون. او از برنامهاش لذت ميبرد؛ شايد بيش ازگزارشکردن يک بازي؛ «آره! ترسناکبودنش هم جالبه. همين که يکچيزي بگيم که دعوا بشه، يک چالشي ايجاد ميکنه کهجالبه. به نظرم، اين يک ترس لذتبخشه».
کمي هم کمتر، به گزارشکردن روي خوش نشان ميدهد: «وقتي بازيها خوبباشند، گزارش ميچسبه. براي من باشگاههاي انگليساز همه لذتبخشتره. از اين کارم لذتي ميبرم که مطمئنم تو رشتهاي کهدرسش رو خوندم، نميتونستم اين لذت رو ببرم».
من قرمزم يا آبي؟او گزارشگر بيطرفي است؟ بسياري ازپرسپوليسيها ميگويند او استقلالي است. استقلاليها همبر عکس. هر کدام هم براي خودشان دليل دارند.
اگرچه به نظر ميرسد او در دورهاي که در دانشگاه شريفدرس ميخوانده پرسپوليسي بوده و آنها که از نزديک مي شناسندشمي دانند که زماني پرسپوليسي تيري بوده است ولي امروز اصلاحاضر نيست به طرف خاصي متمايل شود؛ «واقعا اينجا فضا اينقدر باز نيستکه يه گزارشگر بگه من قلبا طرفدار کدوم تيم هستم.اينجا فوتبال دوقطبي است. بگي قرمزم يا آبي، نصف مملکت با تو بدميشن. البته الان ديگه اصلا برام فرقي نميکنه. الان واقعابيطرفم. گزارشگر، يه ذره به يک تيم گرايش داشته باشه،تو کارش تاثير ميذاره».
اما اين مورد اصلا شامل حال تيم ملي نميشود. نميتوان گفت که اومثل يک تماشاگر ميتواند بهراحتي و به هر طريقي ابراز احساسات کنداما بيطرفي هم معنايي ندارد؛ «به هر حال در اين جور موارد، حتي استرسهم ايجاد ميشه. اگه بگم در مورد پيروزي يا باخت تيمملي کشورم بياحساس و بيطرف هستم حتما دروغ گفتهام. مسلما ما بايدتوي کار گزارش بيطرف باشيم ولي آن احساسي که انسان در مورد کشورخودش داره، مانع اصلي کاره».
سوتيهاي عادل
بهتر است کمي هم در مورد اشتباهات عادل فردوسيپور در کارگزارش بدانيم؛ چيزي که به قول خودش «سوتي» نام دارد؛ «سوتيزياد دارم. بهترينش هم اين بود که توي برنامه، حدود ?ساعت تموم باآقاي حاجرضايي بوديم و من موقع خداحافظي گفتم خب من از آقاينصيرزاده که ?ساعت با ما همراه بودن تشکر ميکنم. اصلا اون شب،هنگ کرده بودم».
با اين حال، شايد اين مشکل اساسي فردوسيپور نباشد. بيشتر، ازتندصحبتکردن عادل شاکي هستند تا اشتباهاتش. او هنوز هم با وجود اينکهبهتر از گذشته صحبت ميکند اما گاهي اوقات کنترل از دستشخارج ميشود؛ «از بچگي اينطور بودم. خيلي هم تمرين کردم وبازم دارم تمرين ميکنم که اينطور نباشم ولي در کل، خيلي تند صحبتميکنم».
البته او هيچگاه هيچ تکنيک خاصي را برايگزارشکردن نياموخته است؛ «هنوز خيلي چيزهاست که بايد يادبگيرم، چون هيچ دوره خاصي نديدهايم و همه هنرمونچيزهاي ذاتي و بيشتر خلاقانه است. هيچ وقت به طور اصوليبهمون ياد داده نشده که بايد چيکار کنيم و هيچ کلاس خاصيزير نظر مربيهاي داخلي و خارجي برامون نذاشتن».
او حتي ميتواند آرزو کند که در بازيهاي ملي روي سکوي تماشاگرانبود؛ «… و مثل او بالا و پايين بپرم».
انتقاد نميشودهميشه حسرت انتقاد کردن گزارشگران خارجي راميخورد: «اين قدر که گزارشگران خارجي بهراحتي از بازيکنانانتقاد ميکنن که ما نميتونيم بکنيم. سه سال پيش تو بازيمنچستر – رئال وقتي گري نويل دوکارته شد، گزارشگربازي گفت من مطمئنم خيلي از طرفداران منچستر خوشحال شدن کهگري نويل دواخطاره شد. اگر شما چنين چيزي رو درمورد بازيکن x پرسپوليس يا استقلال بگويي، پدرترو درمييارن؛ حتي اگه بدترين بازيکن زمين باشه».
او بارها چوب همين مساله را خورده است. ?فصل پيش عليپروين حسابي از خجالت عادل فردوسيپور درآمد و مسلما او تامدتي سوژه داغ شعارهاي تماشاگران در ورزشگاه کارگرانبود. امير قلعه نويي هم کم، آهن داغ انتقاد را روي تن او نگذاشتهو حالا و در آخرين مورد، خداداد عزيزي – مرد هميشه شاکي فوتبال –پس از کسب نتيجه ناخوشايند ابومسلم برابر مس کرمان، چنان ازاين گزارشگر تلويزيوني انتقاد کرد که گويي او در تماميبدبختيهاي ابومسلم نقش دارد.
با اين حال، کمتر ديده ميشود که او در برنامه تلويزيوني?? يا حتيگزارشهايش مصحلتانديشي پيشه کند: «خودم سعي ميکنم هرچيزي به ذهنم ميرسه بگم و تا جايي که نترسم ميگم.بعضيها بهشون برميخوره. بعضيها چيزهاي ديگري مي گن والبته خودسانسوري هم هست».
فقط فوتبال
بيطرفي باعث نميشود که او به فوتبال بيتفاوت باشد. يکي ازعلاقهمنديهاي اصلي او در زندگي، پرداختن به فوتبال است؛ ازفوتبالبازيکردن و تماشاکردن، تا مجلههاي خارجي فوتبال و اينترنت؛«ميشه گفت از ??ساعت، ??ساعت در حال ديدن فوتبال، خواندن اخبارفوتبال و کارکردن روي فيلمهاي فوتبالي هستم.
اصلا فوتبال تمام زندگي منه». همسر عادل فردوسيپور شرايط راپذيرفته: «او کاملا پذيرفته که قراره با کي زندگي کنه.من کار خودم رو ميکنم و برايم خيلي جديه. هر اتفاقي بيفته من بايدفوتبالم رو ببينم. همه هم ميدونن وقتي فوتبال ميبينم، نبايد کاري بهکار من داشته باشن».
فيلم ديدن من
يکي از علاقهمنديهاي سابقش سينما بوده. البته الان تنهاعلاقهمندياش«??» و فوتبال است و بس. شايد هم ديگر حوصلهاش راندارد که به سينما برود؛ «نه ديگر! اصلا حوصلهاش رو ندارم. واقعانميتونم بشينم پاي تلويزيون و يه فيلم رو تا آخر ببينم».
کلاسهاي زبان عادل
زبان انگليسي! علاقه عجيبي به زبان داشت. از کلاس اول دبيرستاندر کلاسهاي زبان نامنويسي کرد. سال آخر دبيرستان به خاطر کنکور، زبانرا رها کرد اما بعدا وقتي برگشت، تا پايان کار را ادامهداد. سال سوم دانشگاه، زبان تمام شد: «کلاسهاي استادياش رو همقبول شدم اما کارم تو تلويزيون بيشتر شده بود و تصميم گرفتم نرم»0

مشاهده پست مشابه : دانلود نرم افزار Send Hit v2-افزایش بازدید واقعی وبلاگ وسایت شما